เธออย่าเอ่ยคำนั้นเลย ไม่ต้องหรอก
บอกอยากกอดทิ้งท้ายเอ้ย ไม่ดีหรอกนะ
เอายังไงให้ชัดเจน เธอควรบอก
รีบออกไปจากหัวใจ สักทีเถอะวะ
อาจจะร้อง แค่บางเวลา
และอาจจะเหงา แค่บางเวลา
อาจคิดถึง แค่บางเวลา
และอาจจะเมา แค่บางเวลา
เจ็บ แค่ไหนต้องทนเอา
ปาก บอกไหวแค่ตอนเมา
ไม่เมา จะทำยังไง ก็ยังคิดถึง
คำพูดลึกซึ้ง ยังตรึงหัวใจ
ใครตักใครเตือน ไม่อาจดึง
ไม่เหลือที่เพิ่ง ไม่เหลือใคร
ให้ลืมให้ลง มันก็คงเป็นไปไม่ได้
ค่ำคืนหมอกลม เปียกปอนฝนทั้งตัวทั้งใจ
ฟ้ามืดห่าฝนมารัวๆ ก็ยังโงหัวไม่ขึ้นเลย เอย
เธอไปไม่กลับทวน ไม่มีลมหวนสักครั้ง ก็ไม่เคย ไม่เคยเลย
แต่ว่าปาก บอกไหวเหมือนเช่นเคย
ก็เพราะว่าตัวเอง ดันไปนึกแต่เขาจนตามันพร่าฟาง
ใจมันคอยแต่จ้องจะถาม จนตามันพร่ามัว
กลัว กลัวตัวเองจะอยู่ไม่ได้
กลัวจะร้อนทุรนทุราย ไม่ว่ายังไงก็ต้องตายชัวร์
หัวจิตหัวใจ นี่มันช่างเจ้ากรรม
ร่างกายยิ่งตอกยิ่งย้ำ ว่าอัมพาตชัวร์
พลั้งผิดที่ใด ให้เธอมาเข้าฝัน
วันวานที่สุขสมหวัง นั้นมันก็อาจ
อาจจะร้อง แค่บางเวลา
และอาจจะเหงา แค่บางเวลา
อาจคิดถึง แค่บางเวลา
และอาจจะเมา แค่บางเวลา
เจ็บ แค่ไหนต้องทนเอา
ปาก บอกไหวแค่ตอนเมา
อาจจะร้อง แค่บางเวลา
และอาจจะเหงา แค่บางเวลา
อาจคิดถึง แค่บางเวลา
และอาจจะเมา แค่บางเวลา
เจ็บ แค่ไหนต้องทนเอา
ปาก บอกไหวแค่ตอนเมา
อาจจะร้อง แค่บางเวลา
และอาจจะเหงา แค่บางเวลา
อาจคิดถึง แค่บางเวลา
และอาจจะเมา แค่บางเวลา
เจ็บ แค่ไหนต้องทนเอา
ปาก บอกไหวแค่ตอนเมา